Σαλάχ Αμπντέλ Σαμπούρ
ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ
Ο Πωλ Ελυάρ με ρωτάει
Τη σημασία της λέξης
'Ελευθερία'.
Ο Μπέρτολντ Μπρεχτ με ρωτάει
Τη σημασία της λέξης
'Δικαιοσύνη'.
Ο Ντάντε Αλιγκιέρι με ρωτάει
Τη σημασία της λέξης
"Ερωτας'.
Ο Ιμπν Χουσέιν Ελ Κέντι
-αυτός που λέμε Μουτανάμπι-
Με ρωτάει
Τη σημασία της λέξης
'Φιλότιμο'.
Ο Γέροντάς μου, ο τυφλός σεΐχης μου,
Με ρωτάει
Τη σημασία της λέξης
'Αλήθεια'.
Κι εγώ
Μη βρίσκοντας απάντηση
Τυραννιέμαι χρόνια.
Περπατώ στους δρόμους της οικουμένης,
Διασχίζω τον κόσμο,
Διασχίζω τον ήλιο,
Τα πόδια μου,
Πληγωμένα από την περιπλάνηση,
Με ρωτούν
Τη σημασία της λέξης
'Σιωπή'.
Για Μενα
- Λου
- Ξέρω ότι το κορμί μου είναι πολύ εύθραστο. Οι φόβοι μέσα του μπορεί να το σκοτώσουν. Ξέρω την σκληρή φύση του μυαλού μου .Αυτό όμως διαφθείρεται από την εφυία και την επιθυμία. Ξέρω πως η ψυχή μου έχει τις δυνάμεις να μάθει τα πάντα. Ταυτόχρονα όμως ειναι τυφλή και τ' αγνοεί όλα. Ξέρω πως είμαι ένας από τους μικρούς βασιλιάδες της φύσης. κι όμως παρασύρομαι από τ' ανάξια και τ' άσχημα. Ξέρω πως η ζωή μου είναι γεμάτη πόνους. Ξέρω πως οι αισθήσεις μου ξεγελιούνται από τα πάντα. και για να καταλήξω, ξέρω πως είμαι ένας άνθρωπος ένα περήφανο και ταυτόχρονα καταστραμμένο πράμα.
η ωρα ειναι
Και Θεος η Μουσικη
Archives
-
▼
2008
(41)
- ► Δεκεμβρίου (2)
- ► Φεβρουαρίου (9)
- ▼ Ιανουαρίου (10)
-
►
2007
(5)
- ► Δεκεμβρίου (5)
Πού με πηγαίνεις τέχνη μου;
Σε ποιον ξέμακρο
εγκαταλειμμένο τόπο
με στέλνεις μεμιάς;
Σε ποιον παράδεισο της χαράς,
του φωτός και της ελευθερίας,
μαγικά με παρασύρεις, τέχνη;
Δική μου; Δεν μου ανήκει αυτή η τέχνη,
την πλάθω, τη σμιλεύω
της προσφέρω τ’ αποθέματα
του ανθρώπινου πόνου,
εκείνη μου τα προσφέρει, θεϊκά
με πάθος
και προσήλωση,
στους ουρανούς που φθάνω…
Αχ, τύχη μου ακατανόητη,
Αβάσταχτη ενσάρκωσή μου!
Ήταν κάποτε ένα λάθος
Τόσο αστείο τόσο μικρό
Που είδηση δε θα τό 'παιρνε κανείς
Το ίδιο δεν ήθελε τον εαυτό του
Ούτε να τον βλέπει ούτε να τον ακούει
Και τι δεν σοφίστηκε
Μπας κι αποδείξει
Πως κατά βάθος δεν υπάρχει
Σοφίστηκε τον χώρο
Για να βολέψει μέσα του τις αποδείξεις
Και τον χρόνο για να του φυλάει τις αποδείξεις
Και τον κόσμο για να του κοιτάει τις αποδείξεις
Όλα όσα σοφίστηκε
Δεν ήταν ούτε τόσο αστεία
Ούτε και τόσο μικρά
Αλλά φυσικά ήταν λάθος
0 γέλασαν πικρά