Σεργιανίζοντας στα ιστολόγια...έπεσα σε ένα post για την ψυχολογία του Χρηματιστηρίου...στο akouseto.gr
Να ακόμη μια ιστοριούλα για το πως δουλεύει το Χρηματιστήριο.....με απλά λόγια.
Κάποτε σε ένα χωριό στο οποίο κατοικούσαν αγρότες, εμφανίστηκε ένας ξένος ο
οποίος ανακοίνωσε ότι ενδιαφερόταν να αγοράσει πιθήκους προσφέροντας 100 $ για
κάθε πίθηκο. Οι χωρικοί καθότι ήξεραν ότι υπήρχαν άπειροι πίθηκοι στο δάσος
παράτησαν τις γεωργικές εργασίες τους και ξεχύθηκαν στο δάσος να τους μαζέψουν.
Ο ξένος τηρώντας την υπόσχεση του αγόρασε όλους τους χιλιάδες πιθήκους που
του προμήθευσαν, προς 100 το κεφάλι. Η προσφορά όμως άρχισε να μειώνεται.
Βλέπετε, οι χωρικοί τους είχαν πιάσει σχεδόν όλους.
Βλέποντάς το ο ξένος αυτό, τους ανακοίνωσε ότι τώρα θα πλήρωνε 150 $ για κάθε
πίθηκο. Αυτό ήταν αρκετό για τους χωρικούς να προσπαθήσουν ακόμα πιο σκληρά
να βρουν και να πιάσουν τους πιθήκους εκείνους που τους είχαν ξεφύγει ή είχαν
κρυφτεί στα πιο απίθανα και απομακρυσμένα μέρη. Σύντομα η προσφορά έπεσε σε
τόσο χαμηλά επίπεδα που δεν είχε νόημα να κυνηγούν πιθήκους. Έτσι επέστρεψαν
σιγά-σιγά στις αρχικές γεωργικές εργασίες τους.
Η προσφορά αγοράς αυξήθηκε ακόμα σε πιο ψηλά επίπεδα! 250 $ για κάθε πίθηκο
και τώρα πια η προσφορά πιθήκων ήταν τόσο χαμηλή πού ήταν σχεδόν αδύνατο να
δεις κανείς πίθηκο στο δάσος. Πόσο δε να τον πιάσει...
Και εκεί που φαινόταν ότι η ιστορία με τους πιθήκους θα τελείωνε, ο ξένος έκανε την
πιο απίστευτη προσφορά: θα πλήρωνε 400 $ για κάθε νέο πίθηκο που θα κατάφερναν
να του παραδώσουν! Όμως επειδή θα απουσίαζε στην πόλη για κάποιες δουλειές, θα
άφηνε την βοηθό του για την πληρωμή.
Εν τη απουσία του αφεντικού της η πονηρή βοηθός έκανε μια πρόταση στους
χωρικούς: “Κοιτάξτε όλους αυτούς τους πιθήκους στα κλουβιά που έχει μαζέψει το
αφεντικό μου. Αντί να ψάχνετε να βρείτε καινούργιους σας πουλάω αυτούς προς 400
$ τον έναν. Αγοράστε τους, κρύψτε τους και όταν επιστρέψει το αφεντικό θα σας
τους αγοράσει προς 500 $ τον έναν.”
Ήταν μοναδική ευκαιρία! Οι χωρικοί μάζεψαν όλες τις οικονομίες τους και αγόρασαν
τους πιθήκους.
Από τότε δεν ξαναείδαν ούτε τη βοηθό, ούτε το αφεντικό, αλλά έβλεπαν καθημερινά
μόνο τους πιθήκους που είχαν κατακλύσει το χωριό τους.
Για Μενα
- Λου
- Ξέρω ότι το κορμί μου είναι πολύ εύθραστο. Οι φόβοι μέσα του μπορεί να το σκοτώσουν. Ξέρω την σκληρή φύση του μυαλού μου .Αυτό όμως διαφθείρεται από την εφυία και την επιθυμία. Ξέρω πως η ψυχή μου έχει τις δυνάμεις να μάθει τα πάντα. Ταυτόχρονα όμως ειναι τυφλή και τ' αγνοεί όλα. Ξέρω πως είμαι ένας από τους μικρούς βασιλιάδες της φύσης. κι όμως παρασύρομαι από τ' ανάξια και τ' άσχημα. Ξέρω πως η ζωή μου είναι γεμάτη πόνους. Ξέρω πως οι αισθήσεις μου ξεγελιούνται από τα πάντα. και για να καταλήξω, ξέρω πως είμαι ένας άνθρωπος ένα περήφανο και ταυτόχρονα καταστραμμένο πράμα.
η ωρα ειναι
Και Θεος η Μουσικη
Archives
-
▼
2008
(41)
- ► Δεκεμβρίου (2)
- ► Φεβρουαρίου (9)
- ▼ Ιανουαρίου (10)
-
►
2007
(5)
- ► Δεκεμβρίου (5)
Πού με πηγαίνεις τέχνη μου;
Σε ποιον ξέμακρο
εγκαταλειμμένο τόπο
με στέλνεις μεμιάς;
Σε ποιον παράδεισο της χαράς,
του φωτός και της ελευθερίας,
μαγικά με παρασύρεις, τέχνη;
Δική μου; Δεν μου ανήκει αυτή η τέχνη,
την πλάθω, τη σμιλεύω
της προσφέρω τ’ αποθέματα
του ανθρώπινου πόνου,
εκείνη μου τα προσφέρει, θεϊκά
με πάθος
και προσήλωση,
στους ουρανούς που φθάνω…
Αχ, τύχη μου ακατανόητη,
Αβάσταχτη ενσάρκωσή μου!
Ήταν κάποτε ένα λάθος
Τόσο αστείο τόσο μικρό
Που είδηση δε θα τό 'παιρνε κανείς
Το ίδιο δεν ήθελε τον εαυτό του
Ούτε να τον βλέπει ούτε να τον ακούει
Και τι δεν σοφίστηκε
Μπας κι αποδείξει
Πως κατά βάθος δεν υπάρχει
Σοφίστηκε τον χώρο
Για να βολέψει μέσα του τις αποδείξεις
Και τον χρόνο για να του φυλάει τις αποδείξεις
Και τον κόσμο για να του κοιτάει τις αποδείξεις
Όλα όσα σοφίστηκε
Δεν ήταν ούτε τόσο αστεία
Ούτε και τόσο μικρά
Αλλά φυσικά ήταν λάθος
2 γέλασαν πικρά