Πόλεις της καρδιάς μέσα στην πόλη....  

Απάντησε χωρίς να ερωτηθεί η Λου

Μια χορευτική φιγούρα κρατά μακριά τους πυραύλους στη Βαγδάτη.
Παρέες ανθρώπων κάνουν τη δική τους αντίσταση στις γειτονιές της Αθήνας.
Πόλεις πλασμένες με αγάπη μέσα στην πόλη


Η Δασκάλα δίνει ήρεμα οδηγίες στους μαθητές της: «ίσια τα πόδια», «ψηλά το κεφάλι».
Αυτή η τάξη μπαλέτου δεν θα είχε τίποτα περίεργο αν, έξω από την πόρτα, η ζωή της πόλης δεν κυλούσε με δολοφονίες, βομβαρδισμούς, απαγωγές και φόβο.
Η Σχολή Μουσικής και Μπαλέτου της Βαγδάτης αποτελεί μια όαση μέσα στους αιματοβαμμένους δρόμους της ιρακινής πρωτεύουσας.
Δεν έκλεισε ούτε μια μέρα όλα αυτά τα χρόνια.
Την ώρα που σκάνε βόμβες και πύραυλοι καταστρέφουν ολόκληρες γειτονιές, τα πιτσιρίκια δοκιμάζουν με ζήλο demi-plies και ports-de-bras.
Αυτή είναι η πόλη της καρδιάς τους.
Χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά, στην Κυψέλη υπάρχουν και άλλοι τολμηροί.
Οι κάτοικοι της πυκνοκατοικημένης γειτονιάς έκαναν κατάληψη στην πρώην Δημοτική Αγορά.
Διοργανώνουν βραδιές μουσικής με την Ορχήστρα των Χωμάτων και αυτές τις ημέρες στο φυσικό σκηνικό του αιθρίου
κερνούν τους περαστικούς εδέσματα της αραβικής κουζίνας,
τα οποία συνοδεύουν μια παράσταση που αναδεικνύει την πολιτιστική αξία του φαγητού.
Μια από τις πιο πολυπολιτισμικές συνοικίες της πόλης μας γίνεται με την αποφασιστικότητα των κατοίκων
μια γωνιά όπου η αλληλεγγύη βρίσκει τόπο ν΄ ακουμπήσει.
Αυτή είναι η πόλη της καρδιάς τους μέσα στην πόλη.

Η πόλη που έχεις εσύ δεν είναι αυτή που έχει ο διπλανός σου.
Μπορεί να υπάρχουν κάποιες ομοιότητες- τα σκουπίδια που υψώνονται έξω από το σούπερ μάρκετ,
το φανάρι που αφήνει ίσα δυο αυτοκίνητα να περάσουν,
οι καβγάδες του ζευγαριού στον πρώτο,
τα δέντρα που επιμένουν απότιστα να φυτρώνουν στο τσιμέντο.
Ζούμε σε διαφορετικές πόλεις, αυτές που φτιάχνει ο καθένας στα όρια της ζωής του,
οι κουκίδες που ενώνει στις καθημερινές διαδρομές του,
οι χώροι στους οποίους κάνει κατάληψη αγνοώντας τις αποφάσεις της εξουσίας,
τα pas-de-deux που χορεύει με πάθος την ώρα που έξω πέφτουν οι ρουκέτες των υποχρεώσεων.

Πόλεις της καρδιάς.
Ιδιωτικές πόλεις φτιαγμένες με εύθραυστα, ανθεκτικά υλικά.
Το χαμόγελο ενός αγνώστου την ώρα που περπατάς κατσούφης,
το αστείο που μοιράζεσαι φωναχτά μέσα στο σκοτάδι της κινηματογραφικής αίθουσας,
το κλείσιμο του ματιού ενός περαστικού καθώς χαζεύεις τα περιστέρια,
το φιλί λες-και-δεν-υπάρχει-αύριο δύο φοιτητών στη στάση του λεωφορείου,
το αγαπημένο σου τραγούδι να ακούγεται από το ανοιχτό παράθυρο του διπλανού αυτοκινήτου.

Οι γονείς που πήραν τους δρόμους με τα καροτσάκια των παιδιών τους το περασμένο Σαββατοκύριακο με στόχο να ανακαταλάβουν την πόλη,
οι μπασκέτες που έστησαν οι πιτσιρικάδες στον κεντρικό δρόμο του Παγκρατίου,
ο αγώνας των περιοίκων να μη γίνει γκαράζ ένα κομματάκι πρασίνου που έμεινε στη γωνία Κύπρου και Πατησίων,
τα γκράφιτι που ήρθαν να φωτίσουν τους γκρίζους τοίχους του γυμνασίου της Νέας Ιωνίας.
Πόλεις μέσα στην πόλη.
Πόλεις της καρδιάς μας.

Πέρσι, τα παιδιά της Σχολής Μπαλέτου της Βαγδάτης
έδωσαν ένα ρεσιτάλ με δική τους χορογραφία.
Χόρεψαν τη βία που τα περιτριγυρίζει.
Και τέλειωσαν με μια ανάσταση που αντιπροσώπευε όλες τις ελπίδες τους
για τον κόσμο στον οποίο θέλουν να ζήσουν.
Σχεδίασαν τα όρια της πόλης τους πολύ μακριά από τη σημερινή πραγματικότητα.
Διότι αυτό το καλό έχει η ιδιωτική μας πόλη.
Μπορούμε να τη φτιάξουμε όπως θέλουμε,
να τη διεκδικήσουμε, να την πλάσουμε,
να την αφήσουμε να συναντηθεί με τις πόλεις των διπλανών μας,
να σπρώξουμε παραπέρα τα σύνορά τους.

Είναι αλήθεια....

Όταν πέφτει το γαλανόλευκο παραπέτασμα....απολαύστε τη γύμνια των ''εθνικών ιδανικών΄΄  

Απάντησε χωρίς να ερωτηθεί η Λου



Ειναι γνωστο πως παρατηρωντας την εικονα της υδρογειου απο το δαστημα,ειναι σαν να βλεπεις μια ενιαια-μονοκοματη ταπετσαρια ποικιλων σχεδιων(δαση,ποταμια,βουνα, ακομα και οριοθετημενες πολεις),να αγκαλιαζει και να ντυνει μια μεγαλη μπαλα.Γραμμες οριοθετησης,ομως,ολοκληρων κρατων δε θα διακρινεις,καθως αυτες υπαρχουν μονο στα χαρτια(εμπορικες συμφωνιες,συμβολαια,ταξιδιωτικα εγγραφα,"πολιτικοι" χαρτες).
Μονο οι πολεις λοιπον υπαρχουν στ'αληθεια κι ειναι ορατες.Οι χωρες εφευρημα αποτελουν κατ'ουσιαν.Ετσι, ο,τι συνοδευει την διαιρεση τους,και πυροδοτειται/συντηρειται απο αυτην (εθνικες ιδεες,σημαιες,ομοιογενη εθνικα συμφεροντα ολοκληρου λαου αποτελουμενου απο εκατονταδες διαφορετικα κοινωνικα/οικονομικα στρωματα ανθρωπων),ειναι εξισου επιπλαστο και σαθρο. Η επιβεβαιωση του συγκεκριμενου συλλογισμου ερχεται απο την καθημερινη επικαιροτητα...
Το λεγομενο "εθνικο συμφερον" ενισχυθηκε απο τους Ολυμπιακους Αγωνες του 2004,καθως η χωρα απεκτησε υποδομες,κι εκσυγχρονιστηκε βασει ΞΕΝΩΝ φθηνων εργατικων χεριων.Αρα με χαμηλο κοστος.Αληθεια?
Ψεμα! Οι μεγαλοπαραγοντες-νταβατζηδες του τοπου ειναι αυτοι που ωφεληθηκαν καθως οι εταιρειες τους διεκπεραιωσαν τα δημοσια εργα φθηνα,κι ετσι αποκομισαν μυθικα κερδη.Οι φουκαραδες λαθρομεταναστες,που αν παρακαμψουμε τη γραφειοκρατια και τα χαρτια, ειναι κανονικοτατα μερος αυτου που λεμε "ελληνικος λαος"(καθως συνυπαρχουμε στην ιδια κοινωνια) βρηκαν προσωρινη απασχοληση με συμβασεις,και τωρα πολλοι κλεβουν παλι για να ζησουν ή βγαζουν στο κλαρι τις γυναικες τους.Οι υπολοιποι,που αποτελουμε και τυπικα "ελληνικο λαο",δηλαδη εμεις οι αυτοχθονες,ελαχιστα επωφεληθηκαμε αφου το κοστος των εργατικων μας χεριων ηταν απαγορευτικο για να συμμετασχουμε στην "ανοικοδομηση" της νεα Ελλαδας,και μονο καποιοι ασχολουμενοι με τις τουριστικες μπιζνες επιασαν την καλη. Το λεγομενο "ελληνικο κρατος"-εστω οτι προσπαθουμε να το αντιμετωπισουμε ως ενιαιο μορφωμα-μπηκε μεσα για τα καλα,καθως αναγκαστηκε να πληρωσει προστασια κατι τρις ευρω στους παγκοσμιους νονους,για συστηματα ασφαλειας (απο τους ιδιους και τις μυστικες τους υπηρεσιες),ενω ολες οι νεες του υποδομες υποθηκευτηκαν με δανεια,ή παραχωρηθηκαν ελαφρα τη καρδία,προς διαχειριση στους κατασκευαστικους ομιλους για δεκαετειες.Αρα μιλαμε για μια συνολικη απωλεια της κοινωνιας (και οικονομικα και οργανωτικα,αφου εχασε απο τον ελεγχο της τα βασικα μεσα επιβιωσης της οπως οι δρομοι),προς ωφελος συγκεκριμενων ατομων-επιχειρησεων. Το πώς τα συγκεκριμενα αυτα ατομα κατορθωσαν να οικοδομησουν το κερδος τους πανω στη χασουρα του συνολου,αλλα και στη συνεχεια,να ΕΠΙΒΑΛΛΟΥΝ στο συνολο ως κρατουσα αντιληψη οτι το δικο τους,μειοψηφικο ωφελος ειναι κοινο("εθνικο"),ειναι ενα ζητημα προς διερευνηση...




Φανταστειτε τι περιμενει τους Κινεζους που δεν εχουν και λαθρομεταναστες στη χωρα τους,δεδομενου οτι ειναι απο τις χωρες με τη χαμηλοτερη αμοιβη εργασιας.Εκει οι ιδιοι οι "αυτοχθονες" θα ειναι υποχρωμενοι να ξεζουμιστουν για τον "εθνικο σκοπο"-δηλαδη τη μασα των εταιρειων που με την ευκαιρια της Ολυμπιαδας θα βαλουν χερι στο ταμειο και τα εργα του κρατους.

Ας γυρισουμε ομως στα δικα μας,κι ας συνεχισουμε την τεκμηριωση του αρχικου συλλογισμου-πως καθετι το "εθνικα μεγαλοπνοο" ειναι απλα προκαλυμμα σαπιλας και δυσωδιας-με προσφατα παραδειγματα αλητειας και υποκρισιας απο τους εθνικους μας ταγους και τα εθνικα μας ινδαλματα(καλπικα κι αυτα,σαν "εθνικα").Αφ'ενος τα νεα παιδια,που συρρεουν στη χωρα μας απο γειτονικα κρατη για να βρουν μια θεση στον ηλιο,και καταντουν πειραματοζωα για ντοπες,τυλιγμενα με το εθνικο συμβολο στις φιεστες των πολυεθνικων χορηγων.Οταν κερδιζουν ειναι δικαιωματικα Ελληνες και μπορουν να φερουν στο σωμα τους το εθνοσημο-εστω κι αν μετα, σε δηλωσεις τους στα καναλια δηλωνουν απεριφραστα και γεματοι υπερηφανια: "ειμαστε ολοι ελληνοι!"Οταν πιανονται ντοπε επιστρεφουν στο επιπεδο του "κωλοαλβανου" η "κωλογεωργιανου",κ.ο.κ και εμφανιζονται με μωσαικο στο προσωπο,απο τα δελτια ειδησεων, ως κοινοι εγκληματιες.Ενω στις μαθητικες παρελασεις,η σημαια παυει γι'αυτους να ειναι επιβραβευση του αριστουχου,και μετατρεπεται σε διακυβευμα των ιερων και των οσιων των προγονων μας.(με αποτελεσμα τελικα να μην παραχωρειται στα χερια αυτων των συγχρονων εισβολεων και σφετεριστων της πατριδας.)Ισως ο χαρακτηρισμος "προσωρινοι" στυλοβατες της εθνικης υπερηφανιας ειναι πιο καλοπροαιρετος για τους ολυμπιονικες απο τον ορο "απλα αναλωσιμοι"...


(Φυσικα δεν ειναι μονο οι αλβανοι και γεωργιανοι αρσιβαριστες που ντοπαρονται.Μην ξεχναμε τα δικα μας τα βλασταρια-αλλων αθληματων-που κρατουν ψηλα την Ελλαδα ΚΑΙ σε αυτο τον τομεα:Tην καταναλωση ντοπας./Γιατι να υστερουμε σε σχεση με τα αλλα κρατη,τιποτα πρωτογονοι ειμαστε? )

Αφ'ετερου,και φευγοντας απο τον αθλητικο εθνικισμο για να παμε στον ευρυτερο εθνικισμο,και το εσχατο επιτευγμα της εθνικης ομοψυχιας-πρωτο μετα το επος του 40: Ολη η Ευρωπη μιλαει για το Βετο της Ελλαδας στη...ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ!!!!!


Μπορει στις ταξεις των ομογενων,που ειναι εξω απο το χορο-σε αποσταση ασφαλειας απο το Ελλαδισταν-και αντιμετωπιζουν το "πατριντα" ως τουριστικη ατραξιον για τις διακοπες τους ,να επικρατησε ντελιριο,ομως η Φυγοκεντρος,ως ταλαιπωρη κατοικος του ελλαδικου χωρου και αμεσα εμπλεκομενη με τα πραγματικα προβληματα του τοπου,θετει τον εξης προβληματισμο(εκπεφρασμενο και απο τα χειλη της βουλευτου του ΚΚΕ Κανελη):
Κατα τη διαρκεια των διακοπων ρευματος-κι ενω το σκοπιανο βρικεται στο εθνικιστικο απωγειο του-η Ελλαδα χρειαστηκε να δανειστει ρευμα απο τους γειτονες.Με τι ονομα αραγε υπογραψε η...ατενκτη κι αδεκαστη δεξια ηγεσια μας τις συμβασεις???(την ιδια στιγμη που οι νεοδημοκρατες βολευτες ως νεοι Καραισκακηδες,ωρυονταν στα τηλεμαγαζα του Μπομπολα και του Κυριακου υπερ βωμων κι εστιων)



Για επιλογο αυτης της διατριβης,εκθετω το δραμα του πατριωτικου κομματος Λ.Α.ΟΣ,που κινδυνευει να χασει μια εδρα στο κοινοβουλιο λογω του...φυγοστρατου βουλευτη του Αιβαλιωτη...Αλλο ενα ακλονητο επιχειρημα υπερ της αγνοτητας και καθαροτητας των εθνικων μας υπερμαχων,και της ιδεολογιας τους....





















Υ.Γ. Το παρόν κείμενο το διάβασα χθες στο ιστολόγιο του Φυγόκεντρου
και ομολογώ ότι με εξέπληξε.....συμφωνώ σχεδόν σε όλα και τον ευχαριστώ που δέχτηκε να το αναρτησω!!!!

Μωρή κοντούλα Λίζα μου!!!  

Απάντησε χωρίς να ερωτηθεί η Λου

- γιατί η Κοντολίζα μας έχασε τον ύπνο της η καϋμένη μην μπορώντας να πιστέψει ότι, ο μέντοράς της ο Γεώργιος Θάμνος θα πάθαινε τέτοια νίλα στην Ρουμανία.

- ο καϋμένος ο Πρόεδρος, αγαθός άσπιλος και αμόλυντος να πάθει στην δύση της υπέροχης, λαμπρής και αιματοβαμένης καριέρας του τέτοιο ρεζίλεμα από τις καρπαζιές, που του έφεραν οι σύμμαχοι και Βρούτοι, που καθώς επι τέλους αρχίζουν να καταλαβαίνουν ότι, στο σπίτι σου εσύ παίζεις τα παιγνίδια σου και όχι οι ξένοι.

- ο καουμπόης που θυσιάσθηκε στον αγώνα κατά της τρομοκρατίας να μην μπορέσει να βάλει στο ΝΑΤΟ την Ουκρανία και την Γεωργία! Ούτε και την «Μακεδονία». Where to the hell is this fucking place?

- pss, pss… εγώ είμαι Θεσσαλονικιά έκανε, μιμούμενη περιπαικτικά την δικαιολογία του Sarkozy. Αν αυτός ο π@@@της είναι Θεσσαλονικιός, εγώ είμαι γκόμενα Σουηδέζα, ξανθή και ψηλή! Και τράβηξε για το ψυγείο στην κουζίνα, να πιεί τις τελευταίες γουλιές από το ιρακινό αίμα, που τις έστειλαν για λιχουδιά από την Βαγδάτη.

- επέστρεψε στο κρεββάτι της και θυμήθηκε κλαίγοντας και με πίκρα τον Πλανητάρχη της, να της σιγοψυθιρίζει «πάμε μωρό μου. . . χάσαμε»

- τον ήρωα Πλανητάρχη που κατάφερε να σκοτώσει πολλούς περισσότε -
ρους από τον προκάτοχο του ατζαμή σαξοφωνίστα, που έβαζε τα πούρα του, όπου λάχει και λέκιασε και τον καλό καναπέ στο οβάλ γραφείο.

- τον ήρωα Πλανητάρχη που επι των ημερών του έγιναν οι δίδυμοι πύργοι οικόπεδο άρτιο και οικοδομήσιμο

- με αυτά και άλλα την πήρε ο ύπνος με το όνειρο του καβαλάρη ιππότη με πανοπλια και περικεφαλαία που μέσα τους έκρυβαν τον Πλανητάρχη. Δεν κράτησε όμως πολύ γιατί πετάχτηκε από τον ύπνο της βλέποντας έναν άλλον περίεργο τύπο πιο ψηλό και με σαρδόνιο χαμόγελο να της λέει

- . . . δεν πειράζει Κοντολίζα μου. Μην στεναχωριέσαι. Γιατί, ποιος θα θυμάται ύστερα από 10 χρόνια τι έγινε στο Βουκουρέστι; Και πώς είπε ότι, τον έλεγαν; Oh yes! Mistsotakis was his name . . .Kostas Mitsotakis . Τί γακντεμιά τέλος πάντων. . .

Η διαθήκη μου (Μιχάλης Κατσαρός)  

Απάντησε χωρίς να ερωτηθεί η Λου

Αντισταθείτε
σ'αυτόν που χτίζει ένα μικρό σπιτάκι
και λέει : καλά είμαι εδώ.
Αντισταθείτε σ'αυτόν που γύρισε πάλι
και λέει : Δόξα σοι ο Θεός.
Αντισταθείτε
στον περσικό τάπητα των πολυκατοικιών
στον κοντό άνθρωπο του γραφείου
στην εταιρία εισαγωγαί - εξαγωγαί
στην κρατική εκπαίδευση
στο φόρο
σε μένα ακόμα που σας ιστορώ.
Αντισταθείτε
σ' αυτόν που χαιρετάει απ' την εξέδρα ώρες
ατέλιωτες τις παρελάσεις
σ' αυτή την άγονη κυρία που μοιράζει σμύρναν
σε μένα ακόμα που σας ιστορώ.
Αντισταθείτε πάλι σ' όλους αυτούς που λέγονται
μεγάλοι
στον πρόεδρο του Εφετείου αντισταθείτε
στις μουσικές τα τούμπανα και τις παράτες
σ' όλα τ' ανώτερα συνέδρια που φλυαρούνε
πίνουν καφέδες σύνεδροι συμβουλατόροι
σ' όλους που γράφουν λόγους για την εποχή
δίπλα στη χειμωνιάτικη θερμάστρα
στις κολακίες τις ευχές τις τόσες υποκλίσεις
απο γραφιάδες και δειλούς για το σοφό
αρχηγό τους.
Αντισταθείτε στις υπηρεσίες των αλλοδαπών
και διαβατηρίων
στις φοβερές σημαίες των κρατών και τη
διπλωματία
στα εργοστάσια πολεμικών υλών
σ' αυτούς που λένε λυρισμό τα ωραία λόγια
στα θούρια
στα γλυκερά τραγούδια με τους θρήνους
στους θεατές
στον άνεμο
σ' όλους τους αδιάφορους και τους σοφούς
στους άλλους που κάνουνε το φίλο σας
ως και σε μένα, σε μένα ακόμα που σας ιστορώ αντισταθείτε.
Τότε μπορεί βέβαιοι να περάσουμε προς την
Ελευθερία.
(........)
Και συ λοιπόν
στέκεσαι έτσι βουβός με τόσες παραιτήσεις
απο φωνή
απο τροφή
απο άλογο
απο σπίτι
στέκεις απαίσια βουβός σαν πεθαμένος:
Ελευθερία ανάπηρη πάλι σου τάζουν.