ΣΑΛΑ- ΤΡΑΠΕΖΑΡΙΑ τα κάναμε όλα. Μάκη, Θέμο, Ζαχόπουλο, DVD, Πασχάλη, Καμπουράκη, Χίο, Γιουροβίζιον, Βροχοπούλου, Μπριζολέ, Κλαδά, Ζορμπά, Βας Βας και Κάτμαν. Όλα αχταρμάς στο «θολωμένο μας μυαλό». Κανένας διαχωρισμός, καμία προτεραιότητα. Όλους μαζί τους ρίξαμε σε μια τεράστια χύτρα ταχύτητας! Ανακατεύετε σιγάσιγά, μη μας κόψει το μείγμα και τους σερβίρετε κρύους γαρνιρισμένους με λαχανάκια Βρυξελλών.
Μπερδεύτηκα. Ζαλίστηκα. Τα ΄παιξα. Ο Μάκης έχει εξώγαμο με τη Μπριζολέ; Ο Θέμος με τη Βροχοπούλου; Ο Βας Βας διαθέτει κασέτα με συνομιλία του Καμπουράκη; Ο Πασχάλης υπουργοποιείται; Στη Γιουροβίζιον πάει η Καλομοίρα, ο Κλαδάς ή ο Ζορμπάς; Το μωρό του Πασχάλη βιντεοσκόπησε κρυφά η Ρούλα, το παρέδωσε στον Κάτμαν κι αυτός κατονόμασε ως κομιστή τον Ανδρέα Ευαγγελόπουλο;
Κι εγώ τώρα τι βλέπω; Δελτίο ή πρωινάδικο; Η Λίτσα Πατέρα θα βγει πριν ή μετά τον άνκορμαν; Ο Ερμής είναι ανάδρομος ή στραβά αρμενίζουμε; Η Μαριάννα Ντούβλη είναι κυβερνητικός εκπρόσωπος κι ο Ρουσόπουλος φοράει εξτένσιονς; Ή κάτι δεν κατάλαβα καλά;
Δεν υπάρχει ανεργία πια;
Υπογεννητικότητα; Ασφαλιστικό;
Δεν υπάρχει φράγκο; Δεν στενάζουν τα Ταμεία; Ουρές, κυκλοφοριακό, νέφος, δάνεια, χρεοκοπίες, ανέχεια, δυστυχία, αδιέξοδο, απόγνωση;
Λάθος τα πήρε το μάτι μου; Όλα καλά, όλα ανθηρά;
Σάλα- τραπεζαρία τα κάναμε όλα! Κι είναι πολύ εύκολο να χρεώνεις στους άλλους τη δική σου κατάντια. Όχι ότι δεν ευθύνονται. Όχι ότι δεν τα κάνανε μπάχαλο. Αλλά εμείς αυτό, γιατί το επιτρέπουμε, ρε παιδιά; Γιατί χαϊδεύουμε ο ένας τα αυτιά του άλλου; «Ο λαός έχει κριτήριο, ο λαός έχει σοφία, γνώση, μνήμη». Πού είναι όλα αυτά όταν τα χρειαζόμαστε;
Όταν πρέπει να αντιδράσουμε, να φωνάξουμε, να κοπανήσουμε το πόδι κάτω; Όταν πρέπει να βγούμε από την χειμερία νάρκη; Γιατί εμείς κοιμόμαστε και η τύχη μας δουλεύει! «Τύχη» το λένε τώρα!
ΤΟ ΞΕΡΩ, δεν γίνομαι ευχάριστη. Αλλά έχουμε ΚΑΙ εμείς ευθύνες. Φταίμε ΚΑΙ εμείς για το χάλι μας.
Γιατί όταν κάποιοι έρχονται και σου λένε «έλα να σου κάνω το σπίτι σάλα τραπεζαρία», βάζεις τις φωνές. Δεν κάθεσαι παθητικά να τον βλέπεις να σου μετακινεί τις δικές σου καρέκλες. Τα δικά σου φωτιστικά. Του τα αρπάζεις από τα χέρια και του τα φέρνεις στο κεφάλι!
«Αυτό το χώμα είναι δικό τους και δικό μας»; Δικό τους σίγουρα! Το δικό μας παίζεται!


Tης Έλενας Ακρίτα....από τα Νέα