Ζούμε μέσα στ' αυγό
έχουμε χαράξει τη μέσα μεριά
απ' το τσόφλι με βρώμικα σχέδια
και τα μικρά ονόματα των εχθρών μας.
Εκκολαπτόμαστε.

Όποιος και να μας εκκολάπτει
εκκολάπτει μαζί και τα μολύβια μας.
Βγαίνοντας απ' το αυγό μια μέρα
θα σας σχεδιάσουμε αμέσως μια εικόνα
του εκκολάπτη μας.

Υποθέτουμε πως μας εκκολάπτουν.
Φανταζόμαστε κάποιο καλοσυνάτο πουλερικό
και γράφουμε εκθέσεις. Εκθέσεις
για το χρώμα και τη ράτσα
της κλώσσας μας.

Πότε θα σπάσουμε το τσόφλι;
Οι προφήτες μας μέσα στο αυγό
αντί μετρίου μισθού ερίζουν
πάνω στη διάρκεια της εκκόλαψης.
Από πλήξη και πραγματική ανάγκη
έχουμε εφεύρει εκκολαπτήρια.
Νοιαζόμαστε πολύ για τους απογόνους μας μες στ' αυγό.
Θα χαιρόμαστε να συστήσουμε την πατέντα μας
στην κλώσσα που μας φροντίζει.

Όμως έχουμε μια στέγη πάνω απ' τα κεφάλια μας
ξεμωραμένα κοτοπουλάκια
πολύγλωσσα έμβρυα
φλυαρούνε όλη τη μέρα
και σχολιάζουν ακόμα και τα όνειρά τους.
Και τι γίνεται αν δεν μας εκκολάψουν;
Αν ο ορίζοντάς μας είναι μονάχα
τα ορνιθοσκαλίσματά μας και δεν αλλάξει;
Ελπίζουμε ότι μας εκκολάπτουν.

Κι αν ακόμα μιλάμε μόνο για εκκόλαψη
παραμένει πάντα ο φόβος ότι κάποιος
έξω απ' το τσόφλι μας θα νιώσει πεινασμένος
και θα μας πετάξει μες στο τηγάνι με μια πρέζα αλάτι.
Και τι κάνουμε τότε εν αυγώ αδελφοί μου;


Günter Grass