Της ΚΑΤΕΡΙΝΑΣ ΤΖΑΒΑΡΑ
Μπορεί μια γυναίκα να ρισκάρει τη ζωή της γιατί «τόλμησε» να πιει έναν καφέ με έναν συνάδελφο σε δημόσιο χώρο; Στη Σαουδική Αραβία του 2008 μπορεί, χωρίς να το πολυκαταλάβει, μπερδεμένη ανάμεσα στην -ενδεχομένως- δυτική κουλτούρα της, αλλά και στο τι ισχύει σε μια άλλη πόλη της ίδιας χώρας...
Κάπως έτσι θα έλεγε κανείς με δυο λόγια την ιστορία της 37χρονης Γιάρα, που είναι στέλεχος οικονομικής εταιρείας και μητέρα τριών παιδιών, με διπλή υπηκοότητα, αμερικανική (γεννημένη στη Λιβύη από Ιορδανούς γονείς και μεγαλωμένη στη Γιούτα) και σαουδαραβική (από τον σύζυγό της, που είναι από την Τζέντα, όπου και κατοικεί η οικογένεια).
Η γυναίκα αυτή, σύμφωνα με δημοσίευμα της «Corriere della Sera», συνελήφθη στις 4 Φεβρουαρίου επειδή μέρα-μεσημέρι έπινε καφέ σε μια μοντέρνα καφετέρια, στο Ριάντ, με Σύρο συνάδελφό της στον τομέα όπου κάθονται «οικογένειες» (έναντι εκείνου που είναι «μόνο για άνδρες»).
Συνηθισμένη από τις ΗΠΑ, αλλά και από την Τζέντα, δεν το πολυσκέφθηκε να κατέβει με τον συνάδελφό της στο ισόγειο του κτιρίου όπου στεγάζεται η εταιρεία τους, φορώντας φυσικά την αμπάγια (το μαύρο μακρύ ένδυμα) και το χιτζάμπ (το αντίστοιχο κάλυμμα της κεφαλής).
Ωστόσο, ένα ανώνυμο τηλεφώνημα στην «Επιτροπή για την προώθηση της ηθικής και την πρόληψη των κακών συνηθειών» ήταν αρκετό για να αρχίσει η περιπέτειά της.
Αστυνομικός του τμήματος ηθών «έσπευσε στο σημείο», απομάκρυνε τον συνάδελφό της και της ζήτησε να υπογράψει μαρτυρία μεταμέλειας. Μετά την άρνησή της (πολύ απλά γιατί δεν διαβάζει αραβικά) διακομίστηκε με ταξί, αφού της αφαιρέθηκαν η τσάντα και το κινητό, στο ειδικό αυτό τμήμα. Χωρίς να μπορεί να ειδοποιήσει ούτε καν τον σύζυγό της, υποχρεώθηκε να ακούσει το κήρυγμα ενός σεΐχη (σιγουρεύοντας το ότι θα καεί στην κόλαση) και να υπογράψει την ομολογία της. Στη συνέχεια μεταφέρθηκε στις φυλακές της Μαλάζ, όπου της αφαίρεσαν τα ρούχα και την υπέβαλαν σε σωματική έρευνα. Κακοποιήθηκε και παρέμεινε υπό κράτηση για έξι ώρες προτού παρέμβει ο σύζυγός της και τη σώσει, κυριολεκτικά.
Διεθνή μέσα ενημέρωσης, οργανώσεις προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, τα Ηνωμένα Εθνη και πλήθος διανοούμενοι καταγγέλλουν διαρκώς τέτοια «επεισόδια», που στην πραγματικότητα δεν έχουν συχνά αίσιο τέλος.
Στη Σαουδική Αραβία, μια χώρα θεοκρατική στο πετσί της, που κυβερνάται με βάση το Κοράνι, οι κανόνες συμπεριφοράς υπαγορεύονται από τους θρησκευτικούς ηγέτες και επιβάλλονται από τη θρησκευτική αστυνομία.
(Πηγές: «Corriere della Sera», www.amnesty.org.gr, exandas.ert.gr)
Για Μενα
- Λου
- Ξέρω ότι το κορμί μου είναι πολύ εύθραστο. Οι φόβοι μέσα του μπορεί να το σκοτώσουν. Ξέρω την σκληρή φύση του μυαλού μου .Αυτό όμως διαφθείρεται από την εφυία και την επιθυμία. Ξέρω πως η ψυχή μου έχει τις δυνάμεις να μάθει τα πάντα. Ταυτόχρονα όμως ειναι τυφλή και τ' αγνοεί όλα. Ξέρω πως είμαι ένας από τους μικρούς βασιλιάδες της φύσης. κι όμως παρασύρομαι από τ' ανάξια και τ' άσχημα. Ξέρω πως η ζωή μου είναι γεμάτη πόνους. Ξέρω πως οι αισθήσεις μου ξεγελιούνται από τα πάντα. και για να καταλήξω, ξέρω πως είμαι ένας άνθρωπος ένα περήφανο και ταυτόχρονα καταστραμμένο πράμα.
η ωρα ειναι
Και Θεος η Μουσικη
Archives
-
▼
2008
(41)
- ► Δεκεμβρίου (2)
-
▼
Φεβρουαρίου
(9)
- Εργαζόμενη φυλακίστηκε επειδή ήπιε καφέ με συνάδελ...
- Fummaro.....
- Όνειρα.........
- Πώς ο χορός τα Ξεπερνάει όλα-Απίστευτο
- Έρωτας και Θάνατος....
- ΚΕΙΜΕΝΟ ΜΕ ΑΝΑΓΡΑΜΜΑΤΙΣΜΕΝΕΣ ΛΕΞΕΙΣ...
- Τι να πει κανείς...............
- Προχθές απόγευμα, μέσα στο λεωφορείο, κάπου στην Α...
- Ο ΘΕΜΟΣ, Ο ΜΑΚΗΣ ΚΑΙ Ο ΖΑΧ......
- ► Ιανουαρίου (10)
-
►
2007
(5)
- ► Δεκεμβρίου (5)
Πού με πηγαίνεις τέχνη μου;
Σε ποιον ξέμακρο
εγκαταλειμμένο τόπο
με στέλνεις μεμιάς;
Σε ποιον παράδεισο της χαράς,
του φωτός και της ελευθερίας,
μαγικά με παρασύρεις, τέχνη;
Δική μου; Δεν μου ανήκει αυτή η τέχνη,
την πλάθω, τη σμιλεύω
της προσφέρω τ’ αποθέματα
του ανθρώπινου πόνου,
εκείνη μου τα προσφέρει, θεϊκά
με πάθος
και προσήλωση,
στους ουρανούς που φθάνω…
Αχ, τύχη μου ακατανόητη,
Αβάσταχτη ενσάρκωσή μου!
Ήταν κάποτε ένα λάθος
Τόσο αστείο τόσο μικρό
Που είδηση δε θα τό 'παιρνε κανείς
Το ίδιο δεν ήθελε τον εαυτό του
Ούτε να τον βλέπει ούτε να τον ακούει
Και τι δεν σοφίστηκε
Μπας κι αποδείξει
Πως κατά βάθος δεν υπάρχει
Σοφίστηκε τον χώρο
Για να βολέψει μέσα του τις αποδείξεις
Και τον χρόνο για να του φυλάει τις αποδείξεις
Και τον κόσμο για να του κοιτάει τις αποδείξεις
Όλα όσα σοφίστηκε
Δεν ήταν ούτε τόσο αστεία
Ούτε και τόσο μικρά
Αλλά φυσικά ήταν λάθος
9 γέλασαν πικρά