Της ΚΑΤΕΡΙΝΑΣ ΤΖΑΒΑΡΑ

Μπορεί μια γυναίκα να ρισκάρει τη ζωή της γιατί «τόλμησε» να πιει έναν καφέ με έναν συνάδελφο σε δημόσιο χώρο; Στη Σαουδική Αραβία του 2008 μπορεί, χωρίς να το πολυκαταλάβει, μπερδεμένη ανάμεσα στην -ενδεχομένως- δυτική κουλτούρα της, αλλά και στο τι ισχύει σε μια άλλη πόλη της ίδιας χώρας...

Κάπως έτσι θα έλεγε κανείς με δυο λόγια την ιστορία της 37χρονης Γιάρα, που είναι στέλεχος οικονομικής εταιρείας και μητέρα τριών παιδιών, με διπλή υπηκοότητα, αμερικανική (γεννημένη στη Λιβύη από Ιορδανούς γονείς και μεγαλωμένη στη Γιούτα) και σαουδαραβική (από τον σύζυγό της, που είναι από την Τζέντα, όπου και κατοικεί η οικογένεια).

Η γυναίκα αυτή, σύμφωνα με δημοσίευμα της «Corriere della Sera», συνελήφθη στις 4 Φεβρουαρίου επειδή μέρα-μεσημέρι έπινε καφέ σε μια μοντέρνα καφετέρια, στο Ριάντ, με Σύρο συνάδελφό της στον τομέα όπου κάθονται «οικογένειες» (έναντι εκείνου που είναι «μόνο για άνδρες»).

Συνηθισμένη από τις ΗΠΑ, αλλά και από την Τζέντα, δεν το πολυσκέφθηκε να κατέβει με τον συνάδελφό της στο ισόγειο του κτιρίου όπου στεγάζεται η εταιρεία τους, φορώντας φυσικά την αμπάγια (το μαύρο μακρύ ένδυμα) και το χιτζάμπ (το αντίστοιχο κάλυμμα της κεφαλής).

Ωστόσο, ένα ανώνυμο τηλεφώνημα στην «Επιτροπή για την προώθηση της ηθικής και την πρόληψη των κακών συνηθειών» ήταν αρκετό για να αρχίσει η περιπέτειά της.

Αστυνομικός του τμήματος ηθών «έσπευσε στο σημείο», απομάκρυνε τον συνάδελφό της και της ζήτησε να υπογράψει μαρτυρία μεταμέλειας. Μετά την άρνησή της (πολύ απλά γιατί δεν διαβάζει αραβικά) διακομίστηκε με ταξί, αφού της αφαιρέθηκαν η τσάντα και το κινητό, στο ειδικό αυτό τμήμα. Χωρίς να μπορεί να ειδοποιήσει ούτε καν τον σύζυγό της, υποχρεώθηκε να ακούσει το κήρυγμα ενός σεΐχη (σιγουρεύοντας το ότι θα καεί στην κόλαση) και να υπογράψει την ομολογία της. Στη συνέχεια μεταφέρθηκε στις φυλακές της Μαλάζ, όπου της αφαίρεσαν τα ρούχα και την υπέβαλαν σε σωματική έρευνα. Κακοποιήθηκε και παρέμεινε υπό κράτηση για έξι ώρες προτού παρέμβει ο σύζυγός της και τη σώσει, κυριολεκτικά.

Διεθνή μέσα ενημέρωσης, οργανώσεις προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, τα Ηνωμένα Εθνη και πλήθος διανοούμενοι καταγγέλλουν διαρκώς τέτοια «επεισόδια», που στην πραγματικότητα δεν έχουν συχνά αίσιο τέλος.

Στη Σαουδική Αραβία, μια χώρα θεοκρατική στο πετσί της, που κυβερνάται με βάση το Κοράνι, οι κανόνες συμπεριφοράς υπαγορεύονται από τους θρησκευτικούς ηγέτες και επιβάλλονται από τη θρησκευτική αστυνομία.


(Πηγές: «Corriere della Sera», www.amnesty.org.gr, exandas.ert.gr)

(φρέσκος πολτοποιημένος χυμός αρρωστημένων μυαλών τηλεορασόπληκτων)

…λίγα πράγματα για το προϊόν

Πρόκειται για την πιο εύκολη επιστημονική ανακάλυψη που έγινε ποτέ. Αρκεί να υπάρχει θέληση για τηλεοπτική αποχαύνωση 24 ώρες το 24ωρό.

Τοποθετούμε μερικούς μερακλήδες αλλά πάνω απ’ όλα ιδεολόγους ήρωες της καθημερινότητας μας μπροστά από μία κλειστή συσκευή τηλεοράσεως.

Κατόπιν ανοίγουμε την συσκευή και αφήνουμε για λίγα μόνο λεπτά το κάθε πειραματόζωο να εγκλιματιστεί. Μόλις κάνει την κίνηση να ανάψει τσιγάρο ή να προσπαθήσει με οποιονδήποτε άλλο τρόπο να απολαύσει αυτό που βλέπει τότε το μείγμα μας είναι έτοιμο προς κατανάλωση.

Τρυπάμε το κρανίο χωρίς να καταλάβει τίποτα το …ζώο και αδειάζουμε το μίγμα σε ένα μεταλλικό κουτάκι προσθέτοντας και λίγο ναφθαλίνη για να μην το φάει ο σκόρος, πριν από εμάς.

Στο άδειο κρανίο τοποθετούμε δυο κουτάκια μπύρα, κατά προτίμηση άδεια, και στέλνουμε το …ζώο στο δήμο ή κοινότητα στην οποία υπάγεται για να παραλάβει την εκλογική του κάρτα πριν καταλάβει ότι η τηλεόραση έκλεισε.

Το μεταλλικό κουτάκι το ανακατεύουμε μέχρι να πήξει. Την στιγμή της πήξεως να είσαστε σίγουροι ότι έχει πραγματοποιηθεί μια ακόμα καλή πράξη για το κοινωνικό σύνολο. Δεν μπορεί να πήξει διαφορετικά!!!

Είμαστε οι πρωτοπόροι και είστε απλά δυο κουτάκια μπύρα.(άδεια)

Και όπως λέει και το άσμα …πώς θ’ανοίγουμε τις μπύρες τώρα που έχασες και το τελευταίο σου δόντι;

Πολλοί είναι αυτοί που πάνε να αλλάξουν το κανάλι που βλέπουν και πιάνουν το τηλεχειριστήριο στο χέρι τους νομίζοντας πως θα την γλιτώσουν, φρούδες όμως οι ελπίδες τους. Η τηλεόραση δείχνει ένα μόνο κανάλι, οπότε αφήνουν το τηλεχειριστήριο και πιάνουν τα τσιγάρα τους…



Πολτοποίηση τώρα,
Κι εσύ μπορείς.


Του Κυριάκου Δημητριάδη....

Σήμερα θα σας πω πως φτιάχνονται τα όνειρα...

Σε μεγάλη κατσαρόλα (2 x 1.5) βράζουμε τις υστερίες μας
και πετάμε το πρώτο νερό .

Προσθέτουμε λίγο από φιλοδοξία, μια πρέζα από το πρόγραμμα
της αυριανής μέρας και όση τσατίλα με τον προϊστάμενο σας
θέλετε (δεν υπάρχει περιορισμός).

Και το πιο δύσκολο... ... καθαρίζουμε καλά τα άγχη μας τα
ξεπλένουμε με κρύο νερό και στύβουμε λίγο λεμόνι,από πάνω,
μη και τυχόν μας μαυρίσουν και χαλάσουν.

Στη συνέχεια διαλέγουμε προσεκτικά αναμνήσεις και μουσικές
που κάτι μας θυμίζουν, αδιάφορο το τι, αρκεί να αφήνουν κενά
και να πονάνε.
Τα βάζουμε σε ένα ταψί με φέτες από οικογενειακές διαφωνίες
και επιθυμίες γονέων.
Σερβίρουμε ζεστό με όλες τις ανεκπλήρωτες επιθυμίες μας στο
πλάι.

Φάτε πολύ γιατί ούτως ή άλλως δεν θα κοιμηθείτε. Και αν τα
καταφέρεται θα ξυπνήσετε τουλάχιστον 5 φορές στη διάρκεια
του ύπνου σας...

Καλή επιτυχία!

Υ.Γ. Κάτι που διάβασα σήμερα και μου άρεσε........

Απλά θαυμάστε τον............

Ενα βίντεο με αποσπάσματα από το βιβλιο του Δ.Λιαντίνη,
"Γκέμμα"...

Σνφμύωα με μαι έυρενα στο Πμανιπσητετο του Κμτρπιαιζ, δεν πζαιει ρλόο με τι σρειά είναι τοθοπεμέτενα τα γτάμαμρα μσέα σε μία λξλέη, αεκρί το πώτρο κια το ταελείτυο γάμρμα να ενίαι στη στωσή θσέη. Τα υλοπιόπα μροπούν να ενίαι σε τχίυεας θιέεσς και να μροπετίε να τις δαβαιάεστε χρωίς πλβημόρα. Ατυό γνίταει γαιτί ο απρώνθονις εκέγλφοας δεν δαεβζιάι γάμρμα γάμρμα κθάε λξηέ αλλά την λξηέ σαν σνύλοο. Ατίπτσυεο ε;

Συνέβη στην Αγγλία και η φωτογραφία είναι από την εφημερίδα DAILY MAIL. Το ζευγάρι αυτό - είναι gothics - προσπάθησε να μπει σε λεωφορείο αλλά ο ελεγκτής δεν τους επέτρεψε με το σκεπτικό ότι δεν επιτρέπονται στα μέσα μαζικής μεταφοράς τα κατοικίδια…

Η κοπέλα είπε ότι δεν πονάει και χαίρεται μαλιστα γιατί αυτή η "πράξη" - το λουράκι - είναι μια πράξη αγάπης από τον αρραβωνιαστικό της!!!


Πάντως το ζευγάρι , απ ' ότι λέει και το σχετικό άρθρο, έκανε μήνυση στην εταιρία των λεωφορείων αλλά και στον ελεγκτή......

Προχθές απόγευμα, μέσα στο λεωφορείο, κάπου στην Αθήνα...



Νεκρική σιγή αν και γεμάτο από κόσμο, μεταφέρει τους ταλαιπωρημένους από τη
δουλειά Αθηναίους, αργά. Το ψιλόβροχο και τα κορναρίσματα, μάλλον χαλάνε τη
διάθεση ασυνείδητα. Θέσεις πιασμένες, άνθρωποι όρθιοι, κουβέντα καμία.
Η όρθια ηλικιωμένη κυρία με το πλατινέ μαλλί και το ζωγραφισμένο από
ρυτίδες και μπογιά πρόσωπο, παίρνει την απόφαση να εκδηλώσει τον αγενή και
ρατσιστικό μονόλογο της. Δέκτης της ακραίας συμπεριφοράς της, ένας
μετανάστης (πιθανότατα από τη Νιγηρία, κρίνοντας από το βαθύ σκούρο χρώμα
του) του οποίου το δεύτερο «λάθος» -το πρώτο ήταν που ήρθε στην Ελλάδα- ήταν
ότι είχε θέση και καθόταν. Με ένα «κόσμιο» λοιπόν τρόπο, η πρωταγωνίστρια
της ιστορίας μας, του απευθύνει το λόγο.

-Σήκω να κάτσω!

-...

-Ε, βέβαια! Αφού σας μαζέψαμε όλους εδώ, εμείς φταίμε!
-...

-Κάνεις πως δεν ακούς? Τι δουλειά έχεις εδώ? Γέμισε ο τόπος από μαύρους και
Αλβανούς! Σα δε ντρέπεστε λέω 'γω!

-...

Είναι προφανές ότι η αδιαφορία που εισπράττει από τον Αφρικανό επιβάτη την
εξοργίζει περισσότερο. Ο κόσμος παραμένει αδιάφορος μπροστά στη σκηνή και
μόνο κάτι ψίθυροι από κάποιους που σχολιάζουν το παραλήρημα της, προδίδουν
μια ανεπαίσθητη αντίδραση.

Ξαφνικά μια θέση αδειάζει ως δια μαγείας, η οποία τυχαίνει να είναι αυτή
δίπλα από τον αλλοδαπό φίλο μας! Χωρίς δεύτερη σκέψη η ηλικιωμένη κυρία
κάθεται ακριβώς δίπλα του και συνεχίζει ακάθεκτη να τον κοσμεί με διάφορα
προσβλητικά επίθετα. Εκείνος δεν της δίνει καμιά απολύτως σημασία και την
αφήνει να εκτίθεται με τον πιο απλό τρόπο.

Το γεγονός στο σημείο αυτό παίρνει μία εντελώς αναπάντεχη εξέλιξη και του
προσδίδει άλλο ενδιαφέρον. Δύο ελεγκτές που ανεβαίνουν στο «ξεχωριστό» αυτό
λεωφορείο θα γίνουν άθελα τους πρωταγωνιστές και αυτοί, στην περίεργη -ως
προς την κατάληξη της- αυτή ιστορία.

-Τα εισιτήρια σας παρακαλώ.

Μια κλασσική φράση που γεμίζει με άγχος τους λαθρεπιβάτες και κάνει τους
υπόλοιπους να βάζουν το χέρι στη τσέπη τους, ψάχνοντας το «μαγικό χαρτάκι»
που θα τους γλιτώσει από το να γίνουν το επίκεντρο στα μάτια των υπολοίπων.

Οι ελεγκτές ξεκινούν τη δουλειά τους από τα δύο άκρα του οχήματος,
δίνοντας χρόνο στους επιβάτες που κάθονται στη μέση να βρουν με την ησυχία
τους το εισιτήριο ή να σκεφτούν μια καλή δικαιολογία (για αυτούς που δεν
έχουν). Κάπου εκεί κάθονται και οι πρωταγωνιστές μας. Η ηλικιωμένη κυρία
βγάζει με μιας το εισιτήριο από την άσχημη δερμάτινη τσάντα της και το
κρατάει ψηλά λες και έκανε καμιά τρομερή ανακάλυψη! Χωρίς να το πολυσκεφτεί
ο ακίνητος και αμίλητος -μέχρι εκείνη τη στιγμή- αλλοδαπός πρωταγωνιστής
μας, βουτάει αστραπιαία το εισιτήριο της και το τρώει! Όλοι κοιτούν με
έκπληξη αλλά και κρυφή ικανοποίηση. Ο επόμενος διάλογος μεταξύ του ελεγκτή
και της κυρίας είναι όλα τα λεφτά.

-Το εισιτήριο σας παρακαλώ.

-Μου το'φαγε ο Μαύρος!!! (με λυγμούς)

Κάπου εδώ ο κόσμος ξεσπάει σε γέλια, ο ελεγκτής την περνάει για τρελή και το
πρόστιμο πλέον έχει γραφτεί στο μπλοκάκι του...

Υ.Γ. Μου στάλθηκε με mail και σας το παραθέτω......!!!!!!

Ο Θέμος, ο Μάκης κι ο Ζαχ
σε φάμπρικα δούλευαν φτιάχνοντας Μπανκς
Ο Θέμος, ο Μάκης κι ο Ζαχ
αχώριστοι γίνανε φτιάχνοντας Μπανκς

Ο Θέμος, ο Μάκης κι ο Ζαχ
δούλευαν στον Ζήμενς, στον Κόκαλς, στον Κράφτ
Ο Θέμος, ο Μάκης κι ο Ζαχ
αχώριστοι γίνανε φτιάχνοντας τραστ

Ο Θέμος, ο Μάκης κι ο Ζαχ
ανέμελοι δούλευαν πάντα στις Μπανκς
ποτέ τους δε διάβασαν Μαρξ
ιδέα δεν είχαν για τραστ και για κραχ

Ο Ζήμενς, ο Κόκαλς κι ο Κράφτ
χώρισαν σε Κόκαλς, σε Ζήμενς, σε Κραφτ
ο Κόκαλς ο Ζήμενς κι ο Κράφτ
εχθροί τάχα έγιναν, διέλυσαν το τραστ

Και πριν μάθουν τι είπε ο Μαρξ
στρατιώτες τους πήραν στον πόλεμο παν
Ο Θέμος, ο Μάκης κι ο Ζαχ
σαν ήρωες έπεσαν κάτω απ' τις Μπανκς

Ο Ζήμενς, ο Κόκαλς κι ο Κράφτ
σκεφτήκαν και βρήκαν πως φταίει ο Μαρξ
ο Ζήμενς, ο Κόκαλς κι ο Κράφτ
ξανάσμιξαν πάλι και φτιάξανε τραστ (2)

Παράφραση από του στίχους του Γιάννη Νεγρεπόντη «Τρίτος Παγκόσμιος».


Aπό το ΜΗΝΙΑΙΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ Ως3