Χαρίλαος Φλωράκης  

Απάντησε χωρίς να ερωτηθεί η Λου

22/5/2008
«Οι ζευγάδες φεύγουν, μωρέ! Η σπορά μένει. Και φουντώνει. Και μεγαλώνει. Και καρπίζει. Και ρίχνει νέους σπόρους στη γη. Και οι κύκλοι επαναλαμβάνονται. Ετσι νόμιζε και η γενιά του 1912-1913 ότι είναι η τελευταία ηρωική γενιά. Και τι θα γίνει ο τόπος μόλις φύγει. Μα ήρθε η γενιά του '40, η νέα σπορά, και ανέβασε πιο ψηλά τη σημαία του αγώνα. Ετσι λέει κάθε γενιά - ταυτίζοντας τον εαυτό της με την ιστορία. Και λησμονά τη σπορά. Που έρχεται πολύ βαθιά από το παρελθόν και πηγαίνει πολύ βαθιά στο μέλλον. Βλέπεις, μωρέ, αυτά τα νιάτα γύρω σου, που νομίζεις πως είναι ξεστρατισμένα και συμβιβασμένα; Κούνια που σε κούναγε. Μόλις υπάρξει μια σπίθα, αυτά τα νιάτα θα γίνουν πυρκαγιά, θα γίνουν ηφαίστειο. Και θα αποδειχθούν καλύτερα από τη γενιά των πατεράδων τους και των παππούδων τους. Και θα σηκώσουν τη σημαία του αγώνα μέχρι τον ήλιο. Είναι η σπορά, σου λέω...».


Υ.Γ. Τρία χρόνια απο τον θάνατό του.....Δεν τον ξεχνάμε!!!

This entry was posted on Πέμπτη, Μαΐου 22, 2008 . You can leave a response and follow any responses to this entry through the Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom) .

4 γέλασαν πικρά

μοναδικα τα λογια του... αχ τι βγαζει η θεσσαλια,και συγκεκριμενα το χωριο της γιαγιας μου.. αυτοι ειναι αγωνιστες οχι οπως τωρα.. που τα περιμενουν ολα...
γεια σου λου !
και ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΚΑΙ ΚΑΛΑ!

Καλησπερα Αμελακι μου, ευχαριστω για τις ευχες σου......ωστε χωριανη του Χαριλαου, ε?
Εμ γι' αυτο ταιριαξαμε......
Καλο Σαβατοκυριακο, φιλη μου!!!!!!

Μακάρι Λου μου (όπως τό 'γραψα θυμήθηκα από την παιδική ηλικία μου το Λουμούμπα, κάτι ήταν στο Κογκο)

Μακάρι γιατί πιάσαμε πάτο.
από την άλλη μεριά φοβάμαι για τα παιδιά μου, τ' αγαπάω και φοβάμαι.

Μη φοβασαι τη σπορα, Σπυρο.....μην αναμασας την προπαγανδα....μη φοβασαι!

Φιλια πολλα!