Ήμουν μωρό, με τάισες στο στόμα
Ήμουν παιδί , μου τίναξες το χώμα
Πήγα σχολειό, μου έμαθες το ποίημα
Στις διακοπές, μου έδειξες το κύμα
Για όλες τις φορές που σε χρειάστηκα
Για τότε που για μένα μόνο νοιάστηκα
Μάνα , σ ευχαριστώ
Στον πυρετό, σιμά στο προσκεφάλι
Με τα φιλιά σου έδιωχνες τη ζάλη
Και σαν κυλούσανε τα δάκρυά μου
Η αγκαλιά σου ήταν γιατρειά μου
Για όλες τις φορές που σε χρειάστηκα
Για τότε που για μένα μόνο νοιάστηκα
Μάνα σ ευχαριστώ
Την Κυριακή παιχνίδι ως το γέμα
Στα γόνατα, μου σκούπιζες το αίμα
Στη γειτονιά με γύρευες βραδάκι
Αλλού ξεχνιόμουν, τόσο δα παιδάκι
Για όλες τις φορές που σε χρειάστηκα
Για τότε που για μένα μόνο νοιάστηκα
Μάνα σ ευχαριστώ
Σαν ήρθαν έννοιες , βάσανα μεγάλα
Μαζί ξανά τα λέγαμε στη σάλα
Σε κάθε ήττα ήσουν στο πλευρό μου
Ψηλά κοιτώ και κάνω το σταυρό μου
Για όλες τις φορές που σε χρειάστηκα
Για τότε που για μένα μόνο νοιάστηκα
Σε αποχαιρετώ....
Και αν ποτέ σε πίκρανα, συγγνώμη σου ζητώ...
Για Μενα
- Λου
- Ξέρω ότι το κορμί μου είναι πολύ εύθραστο. Οι φόβοι μέσα του μπορεί να το σκοτώσουν. Ξέρω την σκληρή φύση του μυαλού μου .Αυτό όμως διαφθείρεται από την εφυία και την επιθυμία. Ξέρω πως η ψυχή μου έχει τις δυνάμεις να μάθει τα πάντα. Ταυτόχρονα όμως ειναι τυφλή και τ' αγνοεί όλα. Ξέρω πως είμαι ένας από τους μικρούς βασιλιάδες της φύσης. κι όμως παρασύρομαι από τ' ανάξια και τ' άσχημα. Ξέρω πως η ζωή μου είναι γεμάτη πόνους. Ξέρω πως οι αισθήσεις μου ξεγελιούνται από τα πάντα. και για να καταλήξω, ξέρω πως είμαι ένας άνθρωπος ένα περήφανο και ταυτόχρονα καταστραμμένο πράμα.
6 γέλασαν πικρά