Μια γυναίκα δεν κάνει ποτέ λάθος και ο άντρας δεν θα πρέπει να αρνείται τα αιτήματα μια γυναίκας».
Στη βάση του αποφθέγματος αυτού δημιουργήθηκε πρόσφατα στην Κίνα η πρώτη γυναικοκρατούμενη πόλη, όπου οι άνδρες μπορεί και να τρώνε ξύλο. Οι γυναίκες θα έχουν το πάνω χέρι, αποφασίζουν για τα πάντα κι όσοι άνδρες δείχνουν ανυπακοή, θα τιμωρούνται παραδειγματικά.
Η χρήση βίας ανάμεσα στα ζευγάρια δεν αφορά μόνο τις γυναίκες. Ηδη από το 1974 είχε διαπιστωθεί πως οι άνδρες σύζυγοι έπεφταν θύματα βίας, σχεδόν με την ίδια συχνότητα όσο και οι γυναίκες. Το ανησυχητικό είναι ότι η επιθετικότητα εκ μέρους των γυναικών σχεδόν διπλασιάζεται από δεκαετία σε δεκαετία.
Πριν από μερικά χρόνια, στις ΗΠΑ 167.000 άνδρες κατήγγειλαν ότι είχαν δεχθεί σωματική βία από τις συντρόφους τους, ενώ πολλοί περισσότεροι παραδέχθηκαν ότι έχουν βιώσει παρόμοια περιστατικά, αλλά δεν το ανέφεραν πουθενά για να μη γελοιοποιηθούν. Στην Ελλάδα, αν και δεν έχουν καταγραφεί επίσημα περιστατικά κακοποίησης των ανδρών από τις γυναίκες-συντρόφους τους, η συντροφική βία, σωματική και ψυχολογική, ολοένα και αυξάνεται.
Με το θέμα έχει ασχοληθεί εκτεταμένα ο επίκουρος καθηγητής Κοινωνιολογίας του Πανεπιστημίου Αιγαίου, Ευστράτιος Παπάνης.
Σύμφωνα λοιπόν με τα μέχρι τώρα στοιχεία, το 12,4% των ανδρών έχει δεχθεί φυσική βία από την επίσημη ή πρώην σύζυγο, ενώ το 4,6% έχει πέσει θύμα ακραίων συμπεριφορών από τη γυναίκα, στις οποίες συμπεριλαμβάνονται κλοτσιές, μπουνιές, δαγκώματα, χρήση μαχαιριού ή όπλου.
Οι περισσότερες γυναίκες που ρωτήθηκαν για το θέμα, παραδέχθηκαν ότι πολύ συχνά υπερβαίνουν τα εσκαμμένα, πετώντας αντικείμενα εναντίον του συντρόφου τους με σκοπό να τον πληγώσουν.
Αλλη έρευνα που έγινε σε νιόπαντρα ζευγάρια έδειξε ότι πριν από τον γάμο το 44% των γυναικών ασκεί βία, 18 μήνες μετά τον γάμο το ποσοστό ανέρχεται σε 36%, ενώ 30 μήνες μετά το 32% δηλώνει ότι εξακολουθεί να καταφεύγει σε παρόμοιες συμπεριφορές.
Εξοργισμένες
Και ενώ οι άνδρες φαίνεται να μαλακώνουν με το πέρασμα του χρόνου, οι γυναίκες γίνονται όλο και πιο επιθετικές. Στο 41%-57% των περιπτώσεων αυτών, ο σύζυγος που δέχεται επίθεση καταφεύγει σε βίαιη αυτοάμυνα, ενώ το υπόλοιπο 30%-40% δέχεται τη βία παθητικά.
Οπως επισημαίνει ο καθηγητής Ευστράτιος Παπάνης, αναλύοντας την ενδο-οικογενειακή βία, καταρρίπτεται πλέον ο μύθος του άνδρα θύτη και της γυναίκας θύματος και τείνουμε να μιλάμε για βίαια ζευγάρια. Ετσι, στο 58,5% των περιπτώσεων αναφοράς βίας αυτή ήταν αμοιβαία, ενώ στο 41,5% η άσκησή της οφειλόταν εξίσου στη γυναίκα και στον άνδρα.
Σε άλλη έρευνα που έγινε σε φοιτητές, διαπιστώθηκε ότι το 40% των ανδρών είχε υποστεί βία από την κοπέλα του και το 29% αναγκάστηκε να καταφύγει σε νοσοκομείο. Το 90% των γυναικών που ανέφεραν ότι ήταν «δράστες» δεν επιτέθηκαν στους συντρόφους τους για λόγους αυτοάμυνας αλλά επειδή ήταν εξοργισμένες, λόγω ζήλιας, λόγω του ότι βρίσκονταν υπό την επήρεια αλκοόλ ή λόγω της ανάγκης τους για έλεγχο.
Η γυναικεία βία με αριθμούς
Το 12,4% των ανδρών έχει δεχθεί φυσική βία από την επίσημη ή πρώην σύζυγό του, ενώ το 4,6% είναι θύμα ακραίων συμπεριφορών, όπως κλωτσιές, δαγκώματα, χρήση μαχαιριού ή όπλου.
Το 44% από τα νιόπαντρα ζευγάρια παραδέχθηκε ότι ασκεί βία πριν από τον γάμο, 18 μήνες μετά τον γάμο το ποσοστό ανέρχεται στο 30%.
167.000 αμερικανοί κατήγγειλαν ότι ξυλοκοπήθηκαν από τις συζύγους τους, πολλοί περισσότεροι όμως παραδέχθηκαν ότι έχουν βιώσει παρόμοια περιστατικά αλλά δεν το κατήγγειλαν φοβούμενοι τη γελοιοποίηση.
Το 90% των γυναικών επιτέθηκαν στους άνδρες τους επειδή ήταν εξοργισμένες λόγω ζήλιας ή υπό την επήρεια αλκοόλ.
ΣΥΓΑΠΑ
Ενας σύλλογος για την ανδρική και πατρική αξιοπρέπεια
Πριν από περίπου τρία χρόνια ιδρύθηκε στην Ελλάδα ο «Σύλλογος για την Ανδρική και Πατρική Αξιοπρέπεια» (ΣΥ.ΓΑ.ΠΑ), με σκοπό να σταθεί δίπλα στα προβλήματα που καλούνται να αντιμετωπίσουν οι άνδρες σε σχέση με τις γυναίκες.
Ο Νίκος Σπιτάλας, πρόεδρος του συλλόγου, οραματίστηκε την ίδρυσή του, όταν επέστρεψε από την 20ετή παραμονή του στη Γαλλία ως καθηγητής της Ακαδημίας Βερσαλλιών και μετά από την προσωπική εμπειρία που βιώνει ο ίδιος, διεκδικώντας για σχεδόν οκτώ χρόνια την επιμέλεια των παιδιών του.
«Η κακοποίηση εκτός από σωματική είναι και ψυχολογική. Και τη δεύτερη ένας άνδρας τη βιώνει συνήθως μέσα από ένα διαζύγιο.
Εκτός από την άνιση μεταχείριση που υφίσταται ο άνδρας-πατέρας στα δικαστήρια, μπορεί τελικά να καταστραφεί διότι το σύστημα τον οδηγεί σε αδιέξοδα, σε καταρράκωση της προσωπικότητάς του. Εβλεπα ότι αγωνίζομαι για το αυτονόητο.
Την αγάπη και το συμφέρον των παιδιών μου και κανείς δεν με άκουγε. Ετσι αποφάσισα να στήσω μια οργάνωση η οποία τείνει να αποκτήσει χαρακτηριστικά κοινωνικού κινήματος, διότι απέκτησε πολλές χιλιάδες μέλη και φίλους που αγγίζουν τις 23.000.
Το πιο εντυπωσιακό από όλα είναι ότι τα μισά μέλη του συλλόγου είναι γυναίκες. Ενδεχομένως, να αποτελούμε προπομπό του παγκόσμιου ανδρικού κινήματος».
Από την εφημερίδα ''Έθνος''.
Για Μενα
- Λου
- Ξέρω ότι το κορμί μου είναι πολύ εύθραστο. Οι φόβοι μέσα του μπορεί να το σκοτώσουν. Ξέρω την σκληρή φύση του μυαλού μου .Αυτό όμως διαφθείρεται από την εφυία και την επιθυμία. Ξέρω πως η ψυχή μου έχει τις δυνάμεις να μάθει τα πάντα. Ταυτόχρονα όμως ειναι τυφλή και τ' αγνοεί όλα. Ξέρω πως είμαι ένας από τους μικρούς βασιλιάδες της φύσης. κι όμως παρασύρομαι από τ' ανάξια και τ' άσχημα. Ξέρω πως η ζωή μου είναι γεμάτη πόνους. Ξέρω πως οι αισθήσεις μου ξεγελιούνται από τα πάντα. και για να καταλήξω, ξέρω πως είμαι ένας άνθρωπος ένα περήφανο και ταυτόχρονα καταστραμμένο πράμα.
η ωρα ειναι
Και Θεος η Μουσικη
Archives
-
▼
2008
(41)
- ► Δεκεμβρίου (2)
- ► Φεβρουαρίου (9)
- ► Ιανουαρίου (10)
-
►
2007
(5)
- ► Δεκεμβρίου (5)
Πού με πηγαίνεις τέχνη μου;
Σε ποιον ξέμακρο
εγκαταλειμμένο τόπο
με στέλνεις μεμιάς;
Σε ποιον παράδεισο της χαράς,
του φωτός και της ελευθερίας,
μαγικά με παρασύρεις, τέχνη;
Δική μου; Δεν μου ανήκει αυτή η τέχνη,
την πλάθω, τη σμιλεύω
της προσφέρω τ’ αποθέματα
του ανθρώπινου πόνου,
εκείνη μου τα προσφέρει, θεϊκά
με πάθος
και προσήλωση,
στους ουρανούς που φθάνω…
Αχ, τύχη μου ακατανόητη,
Αβάσταχτη ενσάρκωσή μου!
Ήταν κάποτε ένα λάθος
Τόσο αστείο τόσο μικρό
Που είδηση δε θα τό 'παιρνε κανείς
Το ίδιο δεν ήθελε τον εαυτό του
Ούτε να τον βλέπει ούτε να τον ακούει
Και τι δεν σοφίστηκε
Μπας κι αποδείξει
Πως κατά βάθος δεν υπάρχει
Σοφίστηκε τον χώρο
Για να βολέψει μέσα του τις αποδείξεις
Και τον χρόνο για να του φυλάει τις αποδείξεις
Και τον κόσμο για να του κοιτάει τις αποδείξεις
Όλα όσα σοφίστηκε
Δεν ήταν ούτε τόσο αστεία
Ούτε και τόσο μικρά
Αλλά φυσικά ήταν λάθος
3 γέλασαν πικρά